Salı, Mayıs 02, 2006

İsyan!



İsyan,başağrısı,kafa karışıklığı...

Tamam anladım hayat zor.

Ama ondan da zor olan birşey var,insanları anlamak!

Bazen çok tanıdığınızı sandığınız kişileri bile aslında

tam olarak anlayamadığınızı ve işin kötü yanı hiç bir zaman da

anlayamayacağınızı öğreniyorsunuz..

Bu o kadar berbat bir durum ki zaman geliyor anneniz bile size

O'nu anlamadığını söyleyebiliyor.

Aslında öyle bütün insanları keşfetmek gibi bir niyetim yok,ama

bazen çok üzerime geliyorlar..Ben elimden geleni yapıyorum Onları anlamak için.

Ama yetmiyor,daha fazlasını istiyorlar benden..

Annem de...Gözümü açtığımdan beri O'nu dinlediğim O'nu gördüğüm halde...

Yavaş yavaş farkediyorumki aslında herkes bencil,herkes her zaman kendine yontuyor!

Cömertlik,naziklik,iltifat hepsi bir yere kadar..Çünkü hepsinin içinde bir bencillik var.

Ama tuzağa saçtığın taneler,cömertlik sayılmaz ki..

İnsanlar canımı acıtıyor bu aralar.

Annem bile..

Halbuki ben..!